Οι τρεις οικολογίες

Δεν θα υπάρξει αληθινή απάντηση στην οικολογική κρίση παρά σε πλανητική κλίμακα και με την προϋπόθεση ότι θα πραγματοποιηθεί μια αυθεντική πολιτική, κοινωνική και πολιτιστική επανάσταση που θα αναπροσανατολίσει τους στόχους της παραγωγής αγαθών, υλικών και μη.
Υπερευαίσθητα πλέον στα αλλεπάλληλα οικολογικά «ατυχήματα», τα μαζικά μέσα κινητοποιούν τη διεθνή κοινή γνώμη. Ωστόσο οι οικολογικές διαταραχές του περιβάλλοντος δεν είναι παρά η ορατή πλευρά μιας βαθύτερης και πιο σημαντικής καταστροφής, που σχετίζεται με τους τρόπους ύπαρξης και κοινής ζωής, πάνω σ’ αυτό τον πλανήτη. Η περιβαλλοντική οικολογία θα έπρεπε να εννοηθεί σε αδιάσπαστη ενότητα με την κοινωνική και τη νοητική οικολογία. Μια τέτοια οικοσοφία ηθικο-πολιτικού χαρακτήρα μπορεί να προωθήσει καινοτόμες πρακτικές και να ανασυνθέσει ατομικές και συλλογικές υποκειμενικότητες μέσα στα νέα τεχνικο-επιστημονικά πλαίσια και τις γεωπολιτικές συντεταγμένες του σύγχρονου κόσμου.